۵۵۷

نمی دانم چرا رفتی؟            نمیدانم چرا ؟     شاید خطاکردم  ...

و تو بی آنکه فکر غربت چشمان من باشی ،

 نمی دانم چرا ؟    باکی ...  ؟     کجا رفتی ؟

ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارید ،

ولی رفتی و بعد از رفتنت ،

                               رسم محبت در غمی خاکستری گم شد ،

ولی رفتی و بعداز رفتنت انگار کسی حس کرد،

                      که من بی تو ، هزاران بار در لحظه خواهم مرد ،

کسی حس کرد که تو یاد مرابا خود نخواهی برد ،

ومن با آنکه می دانم تو نامم را  از  یاد خواهی برد

                    هنوز پریشان چشمان زیبای توام ....

برگرد ........

برگرد و ببین که انتظار چه به روزم آورده !!!

برگرد و ببین ، از من  خسته ی چشم به راه چیزی نمانده !!!!

و بعد از این همه طوفان و وحشت وتردید ،

کسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت :

(( توهم در پاسخ این بی وفایی ها بگو :

               درراه عشق و انتخاب او خطا کردم ،   پشیمانم ... ))

و من ...           و من درحالتی ما بین اشک و حسرت وتردید ،

                      ومن دراوج پاییزی ترین روز یک دل ،

                                 میان انتظاری ازجنس سنگ سخت ،

(( باز برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم ... ))