۲۸

عشق های حقیقی هرگز به وصل نمی رسند

چون

عشق حقیقی بستگی دوروح است نه به هم پیوستگی دو

جسم وچه سطحی نگرند کســانی که هدف ازعشــق را

وصل می دانند

۲۷

جان شیرین وفایت همین بود . . . ؟!

۲۶

گوهرپاک بباید که شود قابل فیض

                      ورنه هرسنگ وگلی لؤلؤ ومرجان نشود

۲۵

دو جا غیرت کند زور آزمائی

          چنان گیرد کزآن نتوان رهائی

یکی آنجا که بیند عاشق از دور

          زشمع خویش بزم غیر پرنور

دگر جائی که معشوق وفا کیش

          ببیند نو گلی با بلبل خـویش

۲۴

کنارعطرعشق تو حتی اقاقی کم میاره . . .

۲۳

هر در که گشودم در رسوائی بود

هر ره که سپردم ره شیدائی بود

صد خار پی گلی تحمل کردم

افسوس که آن هم گل تنهائی بود

۲۲

اگرزشت واگرزیبا           اگر دون و اگر بالا

من این دنیای فانی را        هزاران بار

از آن دنیای باقی              دوست تر دارم

۲۱

من ندانم که کیم

          من فقط می دانم

                    که تویی شاه بیت غزل زندگیم

۲۰

دیگه برنگرد که اینجا کسی منتظر نشسته . . .

۱۹

روزی که دلت پیش دلم بود گرو

                   دامان مرا سخت گرفتـی که مرو

حالا که دلت با دگـران مایل شد

                  کفش کج من راست نهادی که برو