بی دل و خسته در این شهرم و دلداری نیست
غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست
شب به بالین من خسته به غیراز غم دوست
از آشنایان کهن یار و پرستاری نیست
یارب این شهر چه شهریست که صد یوسف دل
به کلافی بفروشیم و خریداری نیست
فکر بهبود خود ای دل بکن از جای دگر
کاندر این شهر طبیب دل بیماری نیست
طبیب هست عزیزم ....مطبشو بلد نیستی ....سرتو بالا کن .....اها......حکیم الحکما اون بالاست ....منشی پنشی هم نداره ......منتظرم نمی خواد بشی ........یه راس برو تو .........دستش سبکه ..!!!
سلام یا سمین.باید بتونی زمان رو بگذرونی.تنهائی درد بزرگی.باید بدونی تنهائی رو کسی جز خودت نمی فهمه.اما باید بدونی زندگی یعنی همین به تنهائی رسیدن.تا بعد
سلام وبلاگتون قشنگه و شعراتون موفق باشید به منم سری بزنید خوشحال میشم موفق باشید بای.
سلام
شعر قشنگی بود
امیدوارم که وبلاگت روز به روز بهتر بشه
سلام
وبلاگ باحالی دارید
اگه وقت کردید به ما هم یه سری بزنید خوشحال میشیم
موفق باشید...