۴۱۹

     می رسد روزی که بی من روزها را سر کنی

                                         می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی

     می رسد روزی که تنها در کنار عکس من

                                         خاطرات کهنه ام را مو به مو از بر کنی

۴۱۸

خـــــدایـا

       کسی که در تنهاترین لحظات تنهایی ام تنهایم گذاشت

       تو نیز در تنهاترین لحظات تنهایی اش تنهایش بگذار

۴۱۷

اسمتو

         گذاشتم گل؛ ترسیدم پژمرده شی

         گذاشتم خورشید؛ ترسیدم غروب کنی

         گذاشتم جونم که اگه خدای نکرده رفتی منم باهات برم . . .

۴۱۶

مردن شاید غم انگیز باشد اما زندگی بدون شادی

غم انگیز تر است . . .

۴۱۵

غلط است هر که گوید دل به دل راه دارد؛ دل من خون شد

دل تو خبردار نشد . . .

۴۱۴

سرنوشت را نمی توان از سر نوشت . . .

۴۱۳

                                                     گفتی از روز سفر

                   گفتم از من مگذر . . .